ЭРЧҮҮЛЭЭ ХАЙРАЯ
Өрөвдөл энрэл өвөр дээрээ өргөж
явъя эрчүүлээ
Өнгөрсөн түүхийн өртөөлсөн галав галав зуунд
Өөрийнхөө бүхий л төрөл дутамдаа өлдөж өндийж
Хатуу ширүүн бүхний өөдөөс улаан нүүрээрээ очиж
Халуун амь нүцгэн гараараа тулалдаж явсан болохоороо
Эр хүний бие сэтгэл эгэл амьдрлын чөлөөнд эмзэгхэн байдаг юм
Эрсдэж эмтэрч сөхрөхдөө амархан байдаг юм аа, эр заяа
Үгийн үзүүр нүдний булангаар өчүүхэн бүү өөнтөглө
Өмөг дулаан үг, өег зөөлөн харцанд өрц элэг нь бүлээцэж бүтэн болдог юм
Өрөвдөл нигүүслийн өвөр дээрээ өргөж явъя эрчүүл ээ
Өндөр тэнгэр шигээ өнө мөнх босоо яваг ээ, эрчүүл минь
Ачлал аргадлын алган дээрээ асарч явъя, эрчүүл ээ
Архи дарс уулаа гэж бүү загна бүү хашгир
Аргад үнс тэвэр энхрийл, тэгээд болоо, өөр юм хэрэггүй
Авгай хүүхэн эргүүллээ гэж бүү хараа бүү хөө
Айлга тунхирх уйл анхааралтай хар, тэгээд болоо
Амаа ангайсан аварга загасны өөдөөс жад далайж хэн очлоо
Ач тач барилцаж арслан заантай хэн тулалдлаа
Агуйн мухарт гал улалзуулан хэн нөмөрлөлөө
Арьс хөрс хөдөргөж урц гэр хэн төхөөрлөө
Зэрэглээ залгилах зэрлэг хулантай хөөцөлдөж хэн гэршүүллээ.
Зэгс цавчиж зам гаргаж бамбар гэрэлтүүлж балар ширэнгээс хэн гаргалаа
Амьдрал түүхийн аливаа хүндийг үүрч явсан болохоороо
Амархан баярладаг, амархан гомддог юм,
эр заяа
Ачлал аргадлын алган дээрээ асарч явъя, эрчүүл ээ
Дуулаг бүжиглэг, дураараа жаахан цэнгэг
Дуудлагын бүрээ цангинаж түгшүүрийн харанга дэлдэхэд
Дуу ч үгүй, шуу ч үгүй, бор шинелээс өөр өмгөөлөлгүй
Вагон вагоноор адуу шиг ачигдаж эрчүүл л дайнд явдаг юм
Жавартай өвөл гантай зунаар, ус намаг ширэнгэ, хунгар цас туучиж
Жадны өөдөөс сумны урдаас жагсаал жагсаалаараа эрчүүд л очдог юм
Жанч нөмрөгт хорвоогийн жараны нэг чөлөөнд жаахан дуулаг бүжиглэг
Жаргал хайрлалын алган дээрээ жаргааж хайрлая, эрчүүл ээ
Жавхаалаг цоглог эрчүүл минь жанжин туг шигээ сүрлэг яваг ээ.
Оюун сэтгэлийн зулайдаа оройн титэмд тахиж хайрлая,
эрчүүд ээ
Олз омог олох гэж, отог улс, орон гэр эхнэр
хүүхдээ тэжээх гэж
Орчлон дэлхийг талын хөх чоно шиг хэрэн хэсэж
нэгжээд
No comments:
Post a Comment